انسان با ایمان برای نیل به رستگاری، باید از مشکلات و آزمایش‌های مختلفی عبور کند. امام باقر( علیه السلام ) می‌فرماید خداوند از مؤمنان پیمان گرفته که آمادگی داشته باشند تا دست کم با چهار مورد از دشواری‌ها روبرو شده و در مقابل آنها صبر پیشه کنند تا بتوانند ایمان خود را مستقر کنند.

صرف نظر از سند ما بین سید بن طاوس تا هارون بن موسی تلعکبری (از علما و محدّثان بزرگ قرن پنجم و هم‌عصر نجاشی[4]) که در روایت وجود ندارد، چندین نفر از افراد ذکر شده در این سند، شناخته شده‌ نبوده و یا مطلبی برای آنها در کتاب‌های رجال حدیث ذکر نشده است.

محور و هسته اصلى حاضران در غدیر، اهالى مدینه و بقیه از قبایل اطراف مدینه و احتمالا قبایل شمالى نجد بوده‌اند. بر اساس مباحثى که درباره جمعیت مدینه در پاسخ تفصیلی آمده، معلوم می‌شود که مدینه ظرفیت فرستادن حدود پنج هزار نفر را به مکه داشته است.

روایتی وجود دارد که بر اساس آن، برخی از صحابه برای عروسی دختر پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم )،‌ حضرت فاطمه زهرا( سلام الله علیها ) هدایایی آوردند که عبدالرحمن نیز مانند دیگران هدیه‌ای به حضرت زهرا و امام علی( علیه السلام ) داده است. اما قبل از ذکر این روایت، توجه به نکاتی ضروری است.

این شعر اگر چه دارای سند نیست، اما دارای محتوای عمیقی می‌باشد و در بیان حقیقت واقعی انسان و بیان جایگاه و مقامی است که انسان توان رسیدن به آن‌را دارد، اما توجهی به آن نکرده و خود را تنها یک جسم کوچک بی‌فایده می‌پندارد.

ین روایت در صدد بیان این مطلب است که اگر انسان درخواست و حاجتی از خدا داشته باشد و برای برآورده شدن حاجتش تصمیم به دعا بگیرد، و ادب را رعایت کرده باشد، قبل از بیان حاجتش به حمد و ستایش خدا پرداخته و درود و سلام بر اولیای او بفرستد، و این مراعات ادب، منجر به فراموشی خواسته‌اش شده باشد.