آنچه در پرسش آمده نه منطبق با واقعیاتی است که در طول زمان تجربه شده و نه مستندی روایی در مورد آن وجود دارد. البته در برخی روایات، پیامدهای مثبتی برای مرگ فرد باایمان در روز شنبه وجود دارد.

معنای آیه «لا یَرَوْنَ فیها شَمْساً وَ لا زَمْهَریرا»، این‌ نیست که خورشیدی در بهشت نیست، بلکه منظور آن است که با وجود سایه‌‏هاى گسترده درختان بهشتى، گرمای سوزان و تابش ناراحت‌کننده خورشید وجود ندارد. و «شمس» کنایه از حرارت و گرمای آزاردهنده و «زمهریر» کنایه از سرمای شدید می‌باشد.

البته این‌که در تورات خدا خود را فقط خدای برخی از انبیای الهی معرفی نماید، مراد آن نیست که خدا تنها خدای آن‌حضرات( علیه السلام ) است(و از این‌رو، کلماتی از این دست را تحریف‌شده بپنداریم)؛ بلکه به دلیل ارتباط نزدیکی که آن رسولان با خدا داشتند، این‌گونه بیان شده است.

پیش‌رفت اسلام در هر منطقه‌ای از جهان وابسته به چند عامل مهم است.

راوی از على بن مغیره نقل کرده است: محضر مبارک امام صادق( علیه السلام ) عرض کردم: مردم در شهر بوده و مرگ در بینشان واقع مى‌‏شود مثل این که مرض وباء در بین ایشان شایع مى‌‏گردد ...

امام علی( علیه السلام ) در خطبه اوّل نهج البلاغه در اوصاف خداوند می‌فرماید: آغاز دین شناخت او است، و کمال شناختش باور کردن او، و نهایت باور کردنش یگانه دانستن خداوند، و سرانجام یگانه دانستنش اخلاص به او، و حدّ اعلاى اخلاص به او نفى صفات (زائد بر ذات) از او است.