لغت‌شناسان برای واژه «مذهب» معانی متعددی ذکر کرده‌اند؛ مانند: آیین، دین، روش، سنت، شرع، شریعت، طریقه، طریقت، کیش، مسلک، مشرب، نحله، راه‌ و روش، طریقه، هریک از فرقه‌ها و گرایشات دینی با مجموعه‌‌ای از آیین‌‌ها و آموزه‌‌ها.

«مرجئه» از جمله فرق اسلامی است که در نیمه دوم قرن اول هجری به انگیزه‌‌های سیاسی شکل گرفت و سپس مبانی فکری و کلامی خود را به عنوان تفکری کلامی سامان داد. تحولات فکری مرجئه به شکل‌گیری انشعاباتی در آن انجامید.

آغاز تفکر خوارج از آن‌جا بود که گروهی از سپاهیان عراق در جنگ صفین و به دنبال طرح مسئله حکمیت، راه خود را از حضرت علی( علیه السلام ) جدا کردند. اختلافات میان خوارج منجر به شکل‌‌گیری انشعابات متعددی در این فرقه گردید.

هرکسی آمادگى و شایستگى دیدن ملائکه را ندارد، و تنها انبیاء و معصومین( علیه السلام ) و اولیای الهی از چنین چیزی به اذن الهی برخوردارند.

پاسخ به داستان سرایی‌هایی که بر علیه افتخار ایرانیان جناب سلمان فارسی و برای ایجاد رویارویی دروغین بین ملت ایران و مکتب اسلام مطرح می‌شود.

بهشتیان دارای مراتب مختلف‌اند و این‌گونه نیست که پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) با دیگران برابر باشند؛ زیرا بهشت نتیجه و ثمره‌ی باور و رفتار انسان در دنیا است.

ابتدا باید گفت برای اثبات نبوّت افرادی که ادعای پیامبری دارند، راه‌هایی؛ مانند داشتن معجزه و تصریح پیامبران پیشین، وجود دارد. اما این‌که به چه علت، پیامبران از خود انسان‌ها برگزیده شده‌اند نه از فرشتگان، دلائل مختلفی را می‌توان ارائه کرد.

روز قیامت صحنه‌ها و مواقف مختلفی دارد و یکی از آن مواقف، «جایگاه حسرت خوردن» است. و از آن‌جا که در آن روز، گروه عظیمى از مردم به دلیل عملکرد نادرست خود در دنیا، غرق حسرت و اندوه می‌شوند؛ از این‌رو روز قیامت «یوم الحسرة» نیز نامیده می‌شود.

در برخی ادعیه مأثور و منقول از ائمه( علیه السلام )، خداوند به نام‌هایی؛ مانند: رب الارباب، ملک الملوک، سید السادات، اله الآلهه و ... خوانده می‌شود؛ جمیل بن دراج از امام صادق( علیه السلام ) نقل می‌کند: نزدیک‌ترین لحظه تقرّب انسان به خداوند آن لحظه‌‏اى است که انسان در حال سجده باشد و خدا را بخواند.

«کلام فلسفی»، اصطلاحی است که اخیراً در مباحث کلامی و فلسفی به کار گرفته می‌شود، ولی حقیقت این است که برای این اصطلاح، تعریف دقیقی نمی‌توان ارائه کرد؛ زیرا غالباً «کلام فلسفی»، را ﻣﻌﺮفتی می‌دانند ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش فلسفی، در ﺗﺒﻴﻴﻦ، ﺗﺤﻜﻴﻢ و دفاع از یک دﺳﺘﮕﺎه اﻋﺘﻘﺎدات دینی ﺧﺎص می‌کوشد.