هم اکنون ما در دوره "غیبت کبری" بسر می بریم که دوران "نیابت عامه" است. به این معنا که در این دوره راهنمایی شیعیان به عهده فقیهان و علمای بزرگ شیعه است، که دارای شرایط تعیین شده برای راهنمایی هستند و وظیفه و تکلیف مردم نیز اطاعت و پیروی از راهنمایی های آنان است. اما این که در این زمان امام زمان ( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) کتابی تألیف نمی کند تا مردم و علما بر آن رجوع کنند می تواند علت های زیادی داشته باشد ...

شیعه بر خلاف اهل‌سنت معتقد است، امام در تمام شئون - جز مسئلۀ وحی - با پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) هم‌گام و هم‌سنگ است. بنابراین، باید مثل پیامبر از خطا، لغزش و گناه معصوم باشد. همان‌گونه که پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) و دیگر انبیای الاهی چنین بودند.

با تحلیل رفتار و سیره امامان ( علیه السلام ) می توان به خردمندی و دوراندیشی آنان در تمام موضع‏گیری ها پی برد؛ زیرا رفتار و موضع‏گیری امامان، با ملاحظه تأثیرگذاری در طول تاریخ و پیروزی نهایی حق بر باطل می‏باشد. با این نگاه صبر و سکوت امام علی ( علیه السلام )، فریادی رسا بر مظلومیت آن حضرت در طول تاریخ است. سکوت حضرت، زمینه سوء استفاده دشمنان را خشکاند تا نهال نو پای اسلام بتواند به رشد و تعالی خود ادامه دهد.

در روایات متواتر بیان شده است که مراد از اهل بیت؛ پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم )، امام على، حضرت فاطمه، امام حسن و امام حسین‏( علیه السلام ) هستند و سایر ائمه هم به لحاظ حکم و تأویل آیه تطهیر، مشمول آن می‌شوند.

بیان زندگی امام کاظم (علیه السلام )، فرزندان و ... نیاز به تدوین چندین جلد کتاب دارد. کتاب‌های زیادی درباره‌ی زندگی امام موسی بن جعفر(علیه السلام ) نوشته شده است.اسم، القاب و نسب امام کاظم(علیه السلام ).اسم شریف آن حضرت، موسی پسر جعفر، پسر محمد باقر، پسر علی (زین العابدین)، پسر حسین، پسر علی، پسر ابوطالب (علیه السلام ) است.

از آنجا که امامت مقام و منصبی است الهی، تعیین شخص امام و تعداد امامان در دست خداوند است، و تنها راه آگاهی ما از آن، سخنان رسول گرامی اسلام ( صلی الله علیه و آله و سلم ) است. پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) در موارد متعددی اشخاص و تعداد امامان را بیان کردند.

اذکاری که در شب 19 ماه مبارک رمضان، زیاد بر لبان مبارک امام علی (علیه السلام ) جاری بود...

معاویه، به شهادت کتب اهل سنت کارهای خلاف شرع و بدعت های متعددی از قبیل شراب خوارِی، بدعت گذاشتن اذان در نماز «عیدین»، خواندن نماز جمعه در روز چهارشنبه و... را مرتکب شده است به همین دلیل جای هیچ گونه مسامحه و مماشات با او وجود ندارد.

اساساً عمومیّت عدم اعتراض صحابه در سقیفه، مورد نقض و ابطال است؛ البته حضرت على ( علیه السلام ) طبق وصیّت پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم )، مأمور بود که نگذارد جامعه به دو دستگی کشیده شود، لذا ایشان بارها در مواقع مختلف با استناد به حدیث غدیر تنها به مخالفت قولی اکتفا کردند.