«لعن» یعنی راندن و دور کردن. در مفردات آمده است: لعن به معناى طرد و دور کردن از روى غضب است. لعن از جانب خدا در آخرت عذاب، و در دنیا انقطاع از قبول رحمت و توفیق است، و از انسان نفرین است نسبت به غیر.

آنچه در احادیث در ارتباط با اعمال و دعایی که همراه با قرآن در شب قدر خوانده می‌شود، آمده از دو بخش تشکیل می‌شود:بخش اول مربوط به باز کردن قرآن و قرار دادن آن در مقابل است که این از اعمال شب‌های قدر است.

جمله مورد اشاره در پرسش، سخن امام سجاد( علیه السلام ) است. این ویژگی از آن اولیای الهی و مردان خدا است که در بندگى و طاعت، در عبادت و خدمت، از جسم و جان مایه مى‌‏گذارند، و اعمال و بندگی آنها در حد اعلا است، اما هرگز به آن مغرور نمی‌شوند و به آن تکیه نمی‌کنند

بنابر تحقیق و جست‌وجو؛ سخنی از پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) نقل نشده است که فرموده باشند از شب قدر اطلاعی ندارند؛ زیرا پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) و امامان( علیه السلام ) تا حدودی علم گذشته و آینده نزدشان است، اما بنابر مصالحی در برخی از موارد، همه جزئیات یک حقیقت و واقعیت را به مردم نمی‌فرمودند.

دعا بهترین وسیله برای ارتباط انسان با معبود خویش است. هرچه این ارتباط بیشتر باشد، رشد معنوی انسان بیشتر خواهد بود؛ لذا با هر زبانی می‌توان با خدا سخن گفت. امّا برخی از دعاها هستند که به نحو خاصی وارد شده‌اند و آثار و فوائد خاصی نیز دارند، اگر بخواهیم به آن آثار و خواص برسیم باید - بدون کم و زیاد- همان‌طور که وارد شده قرائت کنیم.

در منابع اسلامی، توصیه‌­ای وجود ندارد که یک فرد، لزوماً خود را منحصر به یک شغل نموده و با داشتن همان یک شغل، خود را از داشتن شغل‌های دیگر محروم کند، بلکه دلایلی وجود دارد که در صدر اسلام، بسیاری افراد دو یا چند شغله بودند.