در فرهنگ دینی ما اماکن و شهرهایی از قداست برخوردارند؛ از جمله شهرهایی که در روایات فضیلت‌هایی برای آنها بیان شده است می‌توان به مکه مکرمه، مدینه منوره، کربلا، کوفه، قم و... اشاره کرد.

امام علی(علیه السلام ) در فرازی از نصایح خود به فرزندشان می‌فرماید: «پسرم! آگاه باش محبوب‌ترین برنامه‏اى که از وصیتم به آن چنگ مى‏زنى تقواى الهى، و اکتفا کردن به وظایفى است که خداوند بر تو واجب نموده، و رفتن به راهى است که پدران و شایستگان خاندانت آن‌را پیموده‌اند

تقدیم و تأخیر در این موارد، همواره بر اساس ترتیب رتبه‌ای، مقامی و بر اساس جایگاه نیست؛ یعنی نشان از برتری یکی بر دیگری ندارد. به عنوان نمونه با آن‌که رضایت پروردگار با تصریح قرآن که «رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَر»، از نظر جایگاه از هر نعمت دیگری بالاتر است، اما در آیه‌ای همین رضوان در انتهای نعمت‌های الهی بیان شده است.

این روایت تنها ناظر به بیعت بعد از پیامبر گرامی اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) نیست، بلکه یا ناظر به آن است که ولایت حضرت علی(علیه السلام ) در زمان‌های گذشته از آدم تا خاتم وجود داشته است.

وضو؛ علاوه بر این‌که مقدمه‌ای است برای یک امر عبادی دیگر، خود نیز وسیله‌ای برای تقرّب به خدا می‌باشد. براساس آنچه در روایات آمده مستحباتی در وضو وجود دارد که می‌تواند ارزش آن‌را بسیار بالا ببرد.

«الهفت الشریف»، کتابی است منسوب به مفضّل بن عمر که گفته می‌شود محتوای آن‌را از امام صادق( علیه السلام ) روایت کرده است. اما این کتاب از جهت سندی و محتوایی بسیار ضعیف است؛ زیرا مطالب غالیانه و نادرست عقیدتی بسیار در آن یافت می‌شود.