حضرت معصومه سلام الله علیها در نزد پدر بزرگوارش مقامي بسیار والا داشته، در تاریخ فقط از دو بانو ياد شده که پدرشان به ایشان فرموده‌اند «فداها ابوها»، ایشان و حضرت زهرا سلام الله علیها که وجودی مثل پیامبر که اشرف مخلوقات است چنین در حقش فرموده و این روی حب پدر، دختری نبود که بفرماید فداها ابوها، وقتی ‌‌ديد فاطمه سلام الله علیها چه مقامی نزد خدا دارد این تعبیر را ‌کرد، لذا هرگاه فاطمه زهرا به ديدار پیامبر مي‌آمد حضرت به استقبال او می‌رفتند و دست زهرا را می‌بوسیدند.

و اگر دو گروه از مؤمنان با یکدیگر بجنگند میان آنها صلح و آشتی برقرار کنید و اگر یکی از آن دو گروه بر دیگری تجاوز کند، با آن گروهی که تجاوز می‌کند، بجنگید تا به حکم خدا بازگردد. پس اگر بازگشت، میانشان به عدالت و انصاف، صلح و آشتی برقرار کنید و همواره دادگری را پیشه سازید که خدا دادگران را دوست دارد.

كافر يعنى كسى كه منكر خدا يا رسالت حضرت خاتم الانبياء صلّى اللّه عليه و آله و سلّم يا معاد است،يا شاك در خدا و رسول است،يا براى خدا شريك قرار مى‌دهد يا در وحدانيت خدا شك دارد نجس است.

حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام ) فرموده اند: در شگفتم برای کسی که از چهار چیز دل گرفتگی و بیم دارد، چگونه به چهار (ذکر) پناه نمی برد!

امام علی علیه السلام در این روایت می فرمایند: لا یَکُونُ الصَّدِیقُ صَدِیقاً حَتَّی یَحْفَظَ أَخَاهُ فِی ثَلَاثٍ: فِی نَکْبَتِهِ وَ غَیْبَتِهِ وَ وَفَاتِهِ.

لقب دیگری که برای امام حسن عسکری(ع) در نظر گرفته شده «ابن الرضا» است، البته به امام نهم و دهم نیز این لقب داده شده است و دلیل آن است که بعد از شهادت امام رضا(ع) گروهی از شیعیان از جمله فرقه واقفیه معتقد بودند که با شهادت امام رضا(ع) امامت پایان یافته و به همین جهت لقب «ابن الرضا» از سوی شیعیان و پیروان ائمه هدی برای امام حسن عسکری(ع) عنوان شد تا تأکید شود امامت ادامه دارد.

آیا می توانیم از نمونه سوالاتی که در برخی از کتاب های کمک درسی وجود دارد، برای استفاده خودمان کپی برداری کنیم؟

جلال الدین مولوی بلخی نیز از این قافله عقب نمانده و اشعاری در این باب سروده است. جلال الدین بلخی در دفتر سوم مثنوی به سرزمین کربلا و رفتن به آنجا اشاره می‌کند و در دفتر ششم مثنوی در قالب حکایتی به ترسیم عزدارای امام حسین علیه السلام پرداخته و سپس آن را به نقد کشیده است. برای بررسی این اشعار سزاوار است نخست اشاره ای به متن این اشعار داشته باشیم. جلال الدین در دفتر ششم چنین سروده است:

صدوق در کتاب کمال الدین به سند خود از امام صادق علیه السلام آورده که فرمودند : « خداوند تبارک و تعالی چهارده نور را چهارده هزار سال پیش از آفرینش انسان آفرید که آنان ارواح ما بودند ».