ما شیعیان شرمنده امیر المومنین علی(ع) هستیم؟

به گزارش «شیعه نیوز»، حجت الاسلام و المسلمین هادی سروش در نوشتاری آورده است: بزرگان ما، مانند شهید آیت الله مطهری معترف اند؛ ما شیعیان در مورد حضرت امیرمومنان  (علیه السلام)  شرمنده ایم! البته استاد بزرگوار آیت الله وحید خراسانی تعبیر تندی در درس داشتند و می فرمودند؛ ما درباره حضرت علی  (علیه السلام)  ظلم کرده ایم!
البته واضح است که ظلم دارای معنای وسیعی است و همین که آدمی حق کسی را ادا نکند، به یک معنا؛ ظلم است.

اجازه دهید به صورت کوتاه و گویا نکاتی تقدیم نمایم.

یکی از وظائف ما «توجه و تذکر» نسبت به مقام حضرت امیر  (علیه السلام)  است.
پیامبر خاتم و افضلِ رُسُل (ص) فرمود: ذِکرُ علیّ عِبادةُ این حدیث کوتاه درخور توضیح است.

ذکر و تذکّر و مذاکراه درباره حضرت امیر  (علیه السلام) ، دارای دو مرتبه است:
یکی؛ «آشنایی» و دانستن فضائل است.
و دیگری؛ “معرفت” و شناختن است.

آشنایی و ذکر فضائل او؛ آشنائی و علی دانی است و تردیدی نیست که کمال است و شیعه در این بخش دارای موفقیت و نقطه قوت است.

اجازه دهید دو نمونه از صد ها و بلکه هزاران نمونه از فضائل آن حضرت تقدیم دارم؛

رسول الله (ص) فرمود:
اگر عمل تمام خلائق را در یک کفه ترازو گذاشته و تنها عمل یک روز تو را در کفه دیگر ترازو بگذاریم، عمل یک روز تو بر عمل همه خلائق برتری دارد.
لو وضع إيمان الخلائق و أعمالهم في كفّة ميزان، و وضع عملك يوم أحد في الكفّة الأخرى، لرجح عملك يوم أحد على جميع ما عمل الخلائق.. (مأة منقبه ابن شاذان)

امام باقر  (علیه السلام)  به نقل صاحب کتاب بصائرالدرجات به سند صحیح فرمود:
در حقیقت امیرمومنان سنت هزار پیامبر نهفته است؛ كَانَتْ فِي عَلِيٍّ سُنَّةُ أَلْفِ نَبِيٍّ

استاد آیت الله وحید خراسانی در درس می فرمودند:
این حدیث این نکته را در بر دارد که شناخت امیرالمؤمنین متوقف بر شناخت نبوت است و بلکه بالاتر؛ متوقف بر شناخت هزار نبی است که یکی از آن هزار نبی؛ حضرات آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی بن مریم است؛ و در واقع حضرت امیرمومنان عطرِی از عصاره هزار پیامبر است.

مناقب و فضائل حضرت امیر  (علیه السلام)  پایان ناپذیر است؛
یکی از مورخین نام آشنای شیعه جناب ابن شهرآشوب‏ مازندرانی است ایشان در قرن هفتم زیست میکرده و صاحب کتاب معروف و ارزشمند مناقب است. درباره ایشان و کتابخانه اش می نویسند؛ هنگامی كه كتاب‏ مناقب را می نگاشته، هزار كتاب به نام مناقب در کتابخانه اش داشته كه همه‏ درباره حضرت علی  (علیه السلام)  نوشته شده بوده.

اين نمونه نشان دهنده این حقیقت است كه شخصيت حضرت امیر  (علیه السلام)  در طول تاريخ چه قدر نگاه ها و تفکرها و قلم ها را به خود جلب نموده است.

اما ذکرِ بالاتر درباره امیرالمومنین ؛ آنچیزی است که شخصیت ساز باشد که معرفت است و نه صِرف آشنایی و این مهم است که میتواند برای ما یک همگونی با آن عالیجناب ایجاد کند.

روشن است که همگونی، با ایجاد سنخیت پدید می آید و راه آن فقط در نهج البلاغه ی مجسم شدن است.

در این بخش است بدون تعارف؛ شرمنده حضرت امیر (علیه السلام)  هستیم!

راه برای الگو گیری و تحققِ تجسم عملی بر اساس منش و رفتار حضرت امیر  (علیه السلام)  باز است و واقعا میتوانیم به اندازه اراده و توفیق و گنجایش خویش تغییر کنیم و حال مان را به خوبی های حالِ علی  (علیه السلام)  در آوریم.
در زیارت نامه اش می خوانیم؛ السلام علی میزان الاعمال و مقلب الاحوال
حضرت امیر  (علیه السلام)  این توانایی ملکوتی را دارد که قلبِ انسانی را از جائی بکَند و به جای دیگری منتقل کند.

اصلا به تعبیر فلاسفه بزرگی چون ابن و سینا و ملاصدرا خاصیت نفسِ انسانی این است که در مواجه با جرقه ای شعله ور می شود. فقط کافی است که در مجاورت نور و شعله قرار گیرد.

بر اساس نهج البلاغه راه در دو جمله خلاصه می شود:
اول؛ فقط گوشِ دل را به زبان علی  (علیه السلام)  بشماریم که فرمود:
از آن انسانِ الهی که خدا برای تان قرار داده بشنوید و بس؛ واستمعوا من ربانیکم.

دوم‌؛ آنچه از او شنیدیم در خود محقق کرده و پیاده کنیم که فرمود:
مرا یاری کنید در اینکه خوب باشید یعنی پرهیزکار، پرتلاش، پاک و مستحکم باشید؛ اعینونی بورع و اجتهاد و عفة و سداد

علی دان و علی شناس از هم متفاوت و متمایز است.
آشنائی با فضائل بی نهایت امام علی  (علیه السلام)  آدمی را علی دان می کند و این با علی شناس بودن فاصله دارد گرچه آن هم فضیلت است.
سخن استادمطهری چنین است:
ما شیعیان باید اعتراف کنیم نخواسته و یا نتوانسته‌ایم علی (علیه السلام)  را بشناسیم. بیشترین تلاش ما درباره فضائل اوست نه درباره آشنائی با شخصیت عینی او،
اگر مشکل امروز فردی خود را با علی حل وفصل کردیم علی شناس هستیم، در غیر این صورت علی دان هستیم.

انتهای پیام