تأکید بر مهربانی و ادب می‌تواند این تصور را ایجاد کند که موافقت کردن با دیگران و اجتناب از تعارض برای ایجاد ارتباطات معنادار کافی است. با این حال، در حالی که مهربانی و ادب ویژگی‌های مثبتی هستند، تفاوتی اساسی میان با مؤدب بودن و تجسم معنای واقعی «خوب بودن» در روابط وجود دارد.

برای شناخت همسر آینده نمی‌توان یک نسخه واحد پیچید اما می‌توان با رعایت چند نکته اساسی، احتمال داشتن یک زندگی با کیفیت را بالا برد.

یکی از کلید‌های اصلی در هر رابطه موفق، ارتباط سالم و شفاف است. هر فردی نیاز دارد تا احساسات، نگرانی‌ها و انتظارات خود را به صورت مؤثر با شریک زندگی خود در میان بگذارد. نکته مهم در این فرآیند، گوش دادن فعال به طرف مقابل است. این کار نه تنها به بهبود درک متقابل کمک می‌کند بلکه مانع از بروز سوء‌تفاهمات می‌شود.

بالا گرفتن صحبت‌های زن و شوهر‌ها با یکدیگر عادی است، زیرا آنها دو انسان با طرز فکر‌های متفاوت هستند که در مواردی با هم اختلاف نظر دارند و همین باعث بحث و مشاجره بین‌شان می‌شود.

همه زوج‌ها هر از گاهی با هم دعوا می‌کنند یا از یکدیگرعصبانی می‌شوند، این کاملا طبیعی است و حاکی از این است که دو نفر تمام اوقات زندگی شان را با هم شریک شده اند و اکنون یک زندگی مشترک دارند.

زن در خانواده نياز به گفت و انس و مراقبت و سرپرستي شوهرش را دارد.و از مهرباني و هم صحبتي و لبخند و شوهرش و فرزندانش شادمان مي شود.هدف زن جلب رضايت شوهر و سعادت فرزندانش مي باشد و دوست دارد سپاس و محبت آنان را دريافت کند و لذت ببرد.

از میان توصیه هایی که اسلام به زن و شوهر کرده، گذشت و اغماض هر یک از لغزش ‌ها و کج خلقی‌ های دیگری و چشم ‌پوشی و نادیده گرفتن اشتباهات و خطا های یکدیگر در درجه اول قرار دارد. نکته دوم اینکه به بهترین نامی که همسرش او را دوست دارد صدایش کند.

همه ما در طول زندگی خود از کودکی تا بزرگ سالی، براساس ویژگی‌های فردی خود، جامعه و خانواده یک دنیای مطلوب و ایده‌آل در ذهن خود می‌سازیم که رسیدن به این دنیای ایده‌آل، انگیزه تلاش و حرکت رو به جلوی ماست. یکی از مهم‌ترین اجزای این دنیای ایده‌آل، تصویر همسر مطلوب ما در آینده را می‌سازد.

دانشمندان در درک چیستی عشق پیشرفت زیادی کرده‌اند و شروع به تعیین معنای عاشق شدن کرده‌اند. آنها حتی عشق در مغز را مشخص کرده‌اند و ثابت کرده‌اند فعالیت‌های سلولی مرتبط با دوستی و عشق بسیار متفاوت هستند.

در بسیاری از جوامع به‌ویژه جوامع شرقی و اسلامی، ازدواج به‌عنوان یکی از مراحل حیاتی زندگی شناخته می‌شود. خانواده‌ها و اطرافیان نیز معمولاً انتظاراتی از دختران دارند که باید در سن معینی ازدواج کنند. این فشارهای اجتماعی ممکن است موجب شود که دخترانی که هنوز خواستگاری ندارند یا ازدواج نکرده‌اند دچار اضطراب و نگرانی شوند.