او زبان فارسی را به خوبی متوجه می‌شود اما در صحبت کردن به این زبان مشکل دارد و پاسخ سؤال‌های ما را به عربی بیان می‌کند. او در این باره می‌گوید: اکثر مردم کربلا زبان فارسی بلد هستند، چون زائر ایرانی آنجا زیاد رفت و آمد دارد، مضاف بر اینکه یک عده از مردم کربلا هم اصلیتی ایرانی دارند و پدران و اجداد آنها ایرانی هستند، برای همین با زبان فارسی غریبه نیستند.
شیخ الحسینی ادامه می‌دهد: در ایام عاشورا و زیارت اربعین، این موضوع پررنگ‌تر می‌شود و شاهد حضور همه نوع اقوام از کشورها هستیم، چه عرب، چه غیر عرب از جمله ایرانی‌ها. چون همه عراقی‌ها و حتی غیرمسلمانان رابطه قلبی و عاطفی با امام حسین(علیه السلام) دارند و بسیاری از آنها خودشان را برای زیارت امام حسین(علیه السلام) به کربلا می‌رسانند. همه ادیان و طوائف همکاری و همیاری در موکب‌های حسینی دارند. مسیحیان و اهل‌سنت حتی ستاره‌پرستان حضور دارند.
مشاور تولیت عتبه حسینی درباره شباهت‌های عزاداری در ایران و عراق اظهار می‌دارد: در عراق هم همایش‌های مذهبی و عاشورایی در اکثر ماه‌های سال برگزار می‌شود، به ویژه در ماه‌هایی که مصادف با زیارت‌های میلیونی است. در عراق هم مداحان بعضاً عبا روی دوش دارند و دیدم مداحان پیرغلام ایرانی هم اینچنین لباس می‌پوشند. یا شما در ایران خیمه نذری و ایستگاه صلواتی دارید، ما در عراق موکب‌های نذری داری که در همه ایام برپا هستند و چای و آب و شربت می‌دهند. البته چند سال اخیز نذری‌های پیشرفته و غیرخوراکی هم وجود دارد، مثلاً موکب شارژ گوشی تلفن، موکب تلفن بین‌المللی یا موکب‌های اینترنت رایگان.
الحسینی در پاسخ به این پرسش که کدام روضه یا مجلس عزاداری امام حسین(علیه السلام) را بیش از بقیه دوست دارد، اذعان می‌کند: همه مجالس حسینی(علیه السلام) را دوست دارم، چرا که محور اصلی در میان همه اینها امام حسین(علیه السلام) است و در هر مجلسی که از شهدا و اهل‌بیت امام حسین(علیه السلام) یادی شود از طریق آن مصیبت و یاد امام حسین(علیه السلام) نیز ارائه می‌شود.
این شهروند عراقی تأکید دارد: زمان صدام انقدر راحت نمی‌شد مداحی و عزاداری کرد و مجالس حسینی به صورت اندک و به‌ویژه در خانه‌ها به صورت سری و در پنهان‌کاری شدیدی برگزار می‌شد اما در تمام طول حضور صدام این مجالس قطع نشد. اما بعد از آن، مجالس علنی و باشکوه چندبرابری برگزار می‌شود.
مشاور عتبه حسینی درباره سنت صله‌دادن به مداحان نیز می‌گوید: متعارف است که پولی را اولا برای نزدیک شدن به امام حسین(علیه السلام) و ثانیاً تکریم ذاکر امام حسین(علیه السلام) به او می‌دهند و در این بین هیچ عیب و ایرادی برای خطیب و ذاکر و مدیحه‌سرای حسینی نیست، چرا که او عزیز است و از باب تکریم و عرف متعارف به او این پول داده می‌شود. اما اینگونه نیست که نیست که یک مداح و ذاکر واقعی برای صله بخواند.
وی در پایان درباره ویژگی‌های یک مداح خوب گفت: مداحی خوب است که نیت خالص و خلوص نیت داشته باشد تا بتواند موفق باشد و مجالس او در مردم تأثیر بگذارد.
